Christelijk leiderschap
Christelijk leiderschap
Mijn vader was het fundament voor het Christelijke leiderschap in ons gezin. Hij was een echte dienaar van God. Hij was een van de ouderlingen in de kerk, hoofd van het onderhoudscomité en eindverantwoordelijke voor de groenvoorzieningen rondom de gebouwen. Nadat hij op 54-jarige leeftijd onverwacht stierf, na een van de eerste bypass hartoperaties ter wereld te hebben ondergaan, werd er ter nagedachtenis een olijfboom geplant bij de ingang van de kerk.
Mijn vader stierf vlak na de derde verjaardag van mijn zoon. Zijn dood liet een enorme leegte achter in het Christelijke leiderschap in onze familie. Het was alsof de kern van ons geloof en onze stabiliteit uit onze levens was weggerukt. Het verlies van mijn vader deed me ook realiseren hoe leeg mijn huwelijk was. Hoewel mijn echtgenoot wel hielp met het noodzakelijke papierwerk en de financiële beslissingen die op de dood van mijn vader volgden, was hij zonder Jezus niet in staat om ons te troosten. Toen ik met hem trouwde, dacht ik dat hij een Christen was, omdat hij tijdens zijn middelbare schooljaren altijd een bijbaantje had gehad als conciërge van de kerk. Maar mijn aanname bleek onjuist. Kort na ons huwelijk stopte hij zijn kerkbezoek. Hij vertelde me "dat hij er niets aan had".
Het gebrek aan Christelijk leiderschap in ons gezin leidde tot instabiliteit. De communicatie begon te haperen. We gingen niet meer naar de kerk. Een jaar na het overlijden van mijn vader gebeurde het ondenkbare: mijn man en ik gingen scheiden. Ik was nu ineens een alleenstaande moeder die in haar eentje een vierjarige zoon moest zien op te voeden. Mijn droom dat mijn zoon in een stabiel Christelijk gezin zou opgroeien was in duigen geslagen.
Binnen een relatief korte tijdsperiode stonden mijn zoon en ik oog in oog met twee grote leemten in onze levens. Op een kritiek moment verloren we alle mogelijke vaderlijke invloeden op de opvoeding van mijn zoon. Door het verlies van mijn vader (zijn grootvader) verloren we een dagelijks vaderfiguur. Want al snel bleek dat mijn zoon na onze echtscheiding jarenlang zeer weinig contact zou onderhouden met zijn vader.
Het gevolg van deze gebeurtenissen was dat ik weer aansluiting zocht in een kerk en op zoek ging naar steun uit Christelijke hoek. Ik begon weer les te geven om mijn gezin te onderhouden. Voor mijn zoon probeerde ik mij te concentreren op liefde en een terugkeer naar een eenvoudige Christelijke leefstijl. Door deze pijnlijke ervaringen leerde ik dat er maar één manier is om de aardse leegtes te vullen: onze Hemelse Vader in gebed opzoeken. Ik vroeg God om kracht en richting - als vrouw en als moeder.
HEER, mijn rots, mijn vesting, mijn bevrijder,
God, mijn steenrots, bij u kan ik schuilen,
mijn schild, kracht die mij redt, mijn burcht.
(Psalm 18:3)
Wat is uw reactie?
