Mijn Christelijke erfgoed
Mijn Christelijke erfgoed
Wanneer ik terugblik op de 36 jaren van mijn leven, waarin ik twintig jaar lang van God vervreemd was, kan ik het patroon zien in mijn levensverhaal... ik kan mijn Christelijke erfgoed nu omarmen...
Ik werd door een liefdevolle Christelijke moeder grootgebracht. Ik hield van de kerk en van de zondagsschool en kon me goed vinden in de eenvoud van het Evangelie. Ik stelde mij Jezus voor als een zorgzame Herder met een klein lam op Zijn schouders en als ik bang was, dan bad ik tot God de Vader om mij te beschermen. Nadat ik samen met mijn moeder Efeziërs 6:10-18 had gelezen, besloot ik dat ik zelf "de volledige wapenrusting van God" wilde aantrekken. Toen ik zeven jaar oud was, gaf ik mijn leven dus aan Christus over.
Op de middelbare school vond ik mijzelf een "hypocriet" en daarom ging ik niet meer naar de kerk. Aan het eind van de middelbare school noemde ik mijzelf een "agnosticus" en liep ik weg van alles wat ook maar "geestelijk" genoemd zou kunnen worden. Tegen het einde van mijn universiteitsjaren aan Georgetown had ik mij bekeerd tot het "atheïsme," omdat ik vond dat zelfs het stempel "agnosticus" hypocriet zou zijn. Aan het einde van mijn rechtenstudie aan Berkeley, was ik een praktiserend "atheïst" en leefde ik volledig op basis van mijn eigen intellectuele soort materialisme, naturalisme en relativistische moraliteit.
Door middel van onderzoek en gebeden (en inzicht dat mijn moeder mij gaf) heb ik drie primaire oorzaken gevonden die bijdroegen aan mijn afvalligheid van God:
(de eerste jaren in de middelbare school)
Ik oefende mijn ontwikkelende denkvermogen door vragen te stellen over van alles en nog wat, dus ook over het Christendom en "de zin van het leven" in het algemeen. Mijn kerkfamilie was niet uitgerust om mij het benodigde bewijs aan te leveren en vertrouwde daarom op de stelling: "je moet gewoon wat meer geloof hebben".
(lesmateriaal op de middelbare school)
Ik ging naar een openbare middelbare school en werd daar met de nieuwste "wetenschappelijke ontdekkingen" gevoed die afrekenden met de menselijke behoefte aan God. Omdat de wetenschap "een feit" was, begon ik de Christelijke levensbeschouwing (zoals mij die was voorgeschoteld) "dwaas" te vinden. Ik had het idee dat dit wereldbeeld alleen maar gebaseerd was op een wens die de "vader van de gedachte" is.
(druk van leeftijdgenoten en colleges filosofie)
Ik bezocht een Katholieke Universiteit waar het verplicht was om colleges theologie en filosofie te volgen. Deze colleges waren nogal progressief van aard. Omdat ik op het gebied van de bewijslast voor het Christendom geen goed fundament had, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn eigen "godsdienst" van materialisme en morele relativiteit te scheppen.
Ik begrijp nu dat mensen die van God zijn weggelopen daar eigenlijk helemaal geen goede redenen voor hebben. Per definitie bevat het Christendom alle antwoorden en bewijsstukken die nodig zijn om alle bovengenoemde "crisismomenten" aan te kunnen. Maar het is belangrijk dat mensen antwoorden op hun vragen krijgen en bovendien uitgerust worden om zelf vragen te beantwoorden. Dit is nu mijn passie en de bediening die mij door God werd gegeven. Dit is mijn Christelijke erfgoed als een verloren zoon.
Lees hier Randalls boek "Alles over de reis"
Wat is uw reactie?
