De diagnose
De diagnose: borstkanker
Ik zou graag willen beweren dat ik mij tot de Heer wendde toen de diagnose van borstkanker was gesteld, maar ik deed dat niet. In plaats daarvan las ik alles wat ik maar over borstkanker kon vinden. Ik had het gevoel dat ik mij moest voorbereiden op het belangrijkste examen van mijn leven. En ik vroeg me af waarom God dit toestond, juist nu mijn nieuwe echtgenoot en ik zo gelukkig waren. Had God niet juist beloofd dat Hij een prachtig plan had voor mijn leven en voor Bobs leven? Ik vroeg mij ook af wat ik gedaan had om deze kanker te krijgen; misschien te veel koffie, wijn, stress of de oestrogeentherapie die ik al vijf jaar lang had ondergaan sinds mijn hysterectomie? Ik voelde me belabberd, omdat Bob opnieuw een gevecht met kanker moest aangaan. Hij had zojuist zijn dochter aan deze ziekte verloren.
Toen mij werd verteld dat ik borstkanker had, had ik het volgende moeten opeisen...
Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg.
Wees niet eigenzinnig, maar heb ontzag voor de HEER
en ga het kwaad uit de weg.
Het zal je sterken als een medicijn, het verkwikt je lichaam.
(Spreuken 3:5-8)
Met tranen slapen we ’s avonds in,
’s morgens staan we juichend op.
(Psalm 30:6)
Zij die in tranen zaaien,
zullen oogsten met gejuich.
(Psalm 126:5)
Een gebed voor de diagnose van borstkanker…
Wanneer het pad zwaar is, van dag tot dag,
Wanneer verdriet je ogen met tranen vult,
Dan worden door de keus om in Christus te zijn
onze zielen getroost en onze angsten verhuld.
Wat is uw reactie?
