Gods wil
Gods wil
Veel overlevenden van kanker spreken over een "nieuw normaal" leven. Nu ik begin te zien hoe Gods wil in mijn leven tot uitdrukking komt, bestaat een deel van dit "nieuwe normale" leven uit een voortdurend bewustzijn van mijn eigen sterfelijkheid. Er zijn dingen die ik niet meer kan uitstellen, zoals die reis die ik altijd al had willen maken, of het schrijven van mijn memoires voor mijn kinderen, of het overdragen van mijn geloof aan mijn kinderen, of het zeggen van "Ik hou van jou" tegen mijn gezinsleden. Het "nieuwe normale" leven bestaat ook uit een kalender die gevuld is met een groot aantal doktersbezoeken voor behandelingen, bloedonderzoeken en scans. Soms betekent het dat ik minder energie heb, maar ik heb wel de luxe van een middagslaapje. Het betekent minder lichamelijke activiteiten zoals boodschappen, vuile was en kleinkinderen dragen, voorover buigen om de hond in bad te stoppen, of de trap afrennen. Het betekent dat ik soms een bijeenkomst of familiebezoek mis omdat ik te weinig witte bloedlichaampjes heb, wat betekent dat mijn immuunsysteem niet goed werkt en ik dus erg gemakkelijk iets zou kunnen oplopen. Het betekent ook dat ik bescheidener ben geworden. Ik heb al mijn haar al drie keer verloren. Ongeveer vijftig mensen hebben mijn borsten gezien en er commentaar op geleverd. Ik heb niet het gevoel dat ze nog van mijzelf zijn. Ik heb geleerd hoe ik van elke dag kan genieten; elk moment is dierbaar geworden. Het is nu gemakkelijker om de belangrijke dingen te doen, zoals een vriend uitnodigen om met me naar het museum te gaan en dan samen te lunchen. En het is gemakkelijker worden om de onbelangrijke dingen even te laten staan, zoals het huishouden. Relaties met mijn naasten en mijn vrienden zijn erg belangrijk geworden en ik heb een diepere relatie met God ontwikkeld. Ik heb ook een diepere waardering ontwikkeld voor Gods wil in mijn leven.
De preek van vandaag had de titel "Als je opgewonden bent over de Heer, dan kan dat tot eenzaamheid leiden". Onze voorganger John las 2 Samuël 6 over koning David; hij danste in een linnen hemd door de straten en prees God, terwijl hij de Ark van het Verbond vergezelde op zijn terugreis naar Jeruzalem. Davids vrouw minachtte hem vanwege dit platvloerse vertoon van zijn emoties. Ik werd ontroerd door Davids vreugde in de Heer en bad dat Gods wil in mijn leven echt zou worden uitgevoerd. Ik had mijn gedachten zo sterk gericht op een goede manier om te sterven, dat ik vergat om op een goede manier te leven. God zou nog tien of zelfs twintig jaar aan mijn leven kunnen toevoegen. Ik aanvaard Gods wil, wat dat ook mag zijn, en zal elke dag op aarde koesteren, of het er nu veel of weinig zullen zijn.
Heer, maak van mij een instrument van Uw vrede. Laat mij liefde zaaien waar haat heerst, vergeving waar beledigingen bestaan, geloof waar twijfels heersen, hoop waar wanhoop bestaat, licht waar het duister overheerst en vreugde waar droefheid heerst.
Goddelijke Meester, sta mij toe dat ik liever anderen troost dan zelf getroost te worden, dat ik liever anderen begrijp dan zelf begrepen te worden, dat ik liever anderen liefheb dan zelf geliefd te worden. Want we ontvangen pas werkelijk als we geven, we worden pas vergeven als we zelf vergevingsgezind zijn en we worden pas wedergeboren tot een eeuwig leven als we sterven.
(Toegeschreven aan Sint Franciscus van Assisi)
Wat is uw reactie?
