Het verhaal over de verloren zoon
Het verhaal over de verloren zoon
Een hedendaagse hervertelling van het verhaal over de "verloren zoon" is een van de meest hartverscheurende ervaringen voor een Christelijke ouder. Hulpeloosheid kan in hopeloosheid veranderen, en hopeloosheid kan in wanhoop veranderen. Hoe harder een ouder probeert om een kind naar Christus terug te leiden, hoe verder het kind van zijn Christelijke wortels lijkt weg te rennen. De "verloren zoon-ervaring" (de met emoties beladen relatie tussen een Christelijke ouder en een opstandig kind) is een universele uitdaging voor het Christelijk geloof.
We kennen allemaal het verhaal over de verloren zoon in het Evangelie van Lucas. Het is deels een verhaal over een opstandige zoon die zijn vaders opvoedstijl afwijst. Hoogmoedig en energiek vertrekt de zoon naar een ver land, waar hij een wild leven vol avonturen leidt en zijn hele bezit (letterlijk en geestelijk) verkwanselt. Hij keert pas naar huis terug wanneer hij wordt geconfronteerd met zijn falen en zijn wanhoop en bereid is om alles te doen wat ook maar mogelijk is om weer bij zijn vader in de gunst te vallen. Tot zijn verbazing (en de verbazing van anderen) wordt hij door zijn vader met open armen ontvangen, met liefdevolle en vergevende armen, zonder voorbehoud. Geen enkele hoeveelheid tijd, geld en opstandigheid konden in de weg staan van de onvoorwaardelijke liefde van de vader voor zijn teruggekeerde zoon.
hij was verloren en is teruggevonden.
En ze begonnen feest te vieren.
(Lucas 15:24)
Zoals we weten richt deze gelijkenis zich op God de Vader en de algehele opstand van Zijn kinderen. Het is een prachtig verhaal over Gods geduldige genade en Zijn bereidheid om ieder van ons weer thuis in Zijn liefdevolle en vergevende armen te verwelkomen. Maar net als veel andere lessen die Jezus ons leert, is ook deze gelijkenis rechtstreeks van toepassing op de Christenen van de 21e eeuw. Wanneer we de gelijkenis bekijken in de context van de hedendaagse "verloren zoon-ervaringen", dan kunnen Christelijke ouders zien welke kracht er schuilt in onvoorwaardelijke liefde en hoe een fundament van geloof en vergeving uiteindelijk beloond kan worden.
Met het verhaal over de verloren zoon als proloog wil ik Christelijke ouders hoop bieden. Dit boek brengt een boodschap van geduld, doorzettingsvermogen en bovenal gebeden. Het gaat over het begrip dat de "verloren zoon-ervaring" een geestelijk proces is. Dit proces zal jouw geloof in Gods plan voor je naasten opbouwen en verstevigen.
Ik ben geen pastor en ook geen psycholoog. Ik ben slechts een Christelijke moeder die na twintig jaar de terugkeer van haar verloren zoon mocht ervaren. Na een onverwachte reactie op ons getuigenis tijdens een Christelijke bijeenkomst, zette God ons ertoe aan om samen onze ervaringen voor anderen op papier te zetten. De verhaallijn in dit boek komt uit mijn dagboeken, brieven en memoires. Wanneer ze als geheel gelezen worden, laten deze schrijfsels een verzameling zien die twintig jaar uit het gebedsleven van een moeder voorstellen. Dit gebedsleven is de basis voor het geloof en de hoop die in dit boek worden uitgestald.
Wat is uw reactie?
